این که ماه نیست! - فروشگاه کامپیوتر

این که ماه نیست!

به گزارش فروشگاه کامپیوتر، دو دانشمند اخیرا تحقیقات تازهی را به راه انداخته اند؛ این تحقیقات در جهت کشف دو قمری است که به دور سیاره های خارج از منظومه شمسی می چرخند و مشاهدات تازه،نتیجه گیری های سابق را رد می نماید!

تینا مزدکی- این تحقیقات از جایی شروع شد که آن ها در خصوص اولین کشف ماه فراخورشیدی به دست بشر به شک افتادند. یافته های تازه حاکی از آن است که به طور کلی ماه های فراخورشیدی بسیار بزرگتری نیز ممکن است، وجود داشته باشند.

در سه دهه پس از اولین کشف یک سیاره فراخورشیدی، لیست آن با بیش از 5000 نمونه تایید شده تا به امروز رشد نموده است. با این حال، هر قمر فراخورشیدی احتمالی یا ماه فراخورشیدی که به دور این دنیاها می چرخد، ستاره شناسان را دور زده است.

در سال 2018 دانشمندان بالاخره یک ماه فراخورشیدی را در اطراف سیاره Kepler-1625 b، دنیای شبیه مشتری که در حدود 8000 سال نوری از زمین واقع شده است، مشاهده کردند. سپس، در ژانویه 2022، اخترشناسان بر این باور بودند که دومین ماه فراخورشیدی را مشاهده نموده اند که این بار به دور سیاره فراخورشیدی Kepler-1708 b، یک غول گازی با جرم 4.6 برابر مشتری که در فاصله 5400 سال نوری از زمین واقع شده است، می چرخد. خود Kepler-1708 b تنها در سال 2021 کشف شد.

اما با این حال، این بدان معناست که از 5000 سیاره فراخورشیدی شناخته شده یا بیشتر، فقط دو سیاره با قمر پیدا شده بودند. با این حال، این موضوع چندان برای ستاره شناسان نگران نماینده نبود، زیرا آنها استدلال می کردند که خود دنیاها بسیار دور هستند و ماه های فراخورشیدی باید بسیار کوچکتر از سیارات فراخورشیدی باشند. بنابراین، یافتن آنها باید بسیار سخت تر باشد، اما آیا این فرضیه درست است، چراکه تشخیص ها نیز در هاله ای از ابهام است.

رنه هلر، رهبر تیم و دانشمند مؤسسه تحقیقاتی منظومه شمسی ماکس پلانک (MPS) در بیانیه ای گفت: ماه های فراخورشیدی آنقدر دور هستند که ما نمی توانیم آنها را مستقیماً ببینیم، حتی با قوی ترین تلسکوپ های مدرن نیز امکان مشاهده دقیق آن ها وجود ندارد. ما دوست داشتیم کشف ماه های فراخورشیدی در اطراف Kepler-1625 b و Kepler-1708 b را تأیید کنیم، اما متأسفانه، تحلیل های ما خلاف این را نشان می دهد!

سیارات فراخورشیدی اغلب در حال چرخش به دور ستارگان میزبان خود هنگامی که از مقابل آن ستاره عبور می نمایند، یا از آن ستاره عبور می نمایند، دیده می شوند که باعث افت کوچکی در خروجی نور ستاره می گردد. این روش باید روی ماه های فراخورشیدی نیز کار کند، اما از آنجایی که آن ها بسیار کوچک تر از دنیا هایی هستند که به دور آن ها می گردند، افت احتمالی نوری که ایجاد می نمایند، بسیار مهم است.

به علاوه، یک ماه فراخورشیدی باید در نقطه ای دقیق از مدار خود باشد، در حالی که دانشمندان گذر آن را دیدن می نمایند، زیرا سیاره میزبان آن نیز از ستاره عبور می نماید. اساساً، آن ماه باید در یک موقعیت بسیار خاص نسبت به سیاره باشد تا بتواند جلوی نور ستارگان خود را بگیرد. این در واقع یکی از دلایلی است که شواهدی از ماه فراخورشیدی Kepler-1625 b در داده های تلسکوپ فضایی کپلر ظاهر شد و سپس ناپدید شد، فقط در رصدهای بعدی تلسکوپ فضایی هابل دوباره ظاهر شد.

هلر و همکارانش با استفاده از یک الگوریتم کامپیوتری به نام پاندورا به اخبار ناامیدنماینده ای در خصوص ماه های فراخورشیدی Kepler-1625 b و Kepler-1708 b رسیدند. استفاده از پاندورا، که برای تسریع کشف ماه های فراخورشیدی طراحی شده است، در داده های جمع آوری شده به وسیله تلسکوپ فضایی کپلر ناسا از Kepler-1708 b نشان داد که سناریوهایی که فاقد ماه فراخورشیدی هستند به همان میزان مشاهدات آن سیاره فراخورشیدی و ستاره اش را به تنهایی شرح می دهند.

مایکل هیپکه، یکی از نویسندگان تحقیق و ستاره شناس رصدخانه سونبرگ، در این باره گفت: احتمال چرخش ماه به دور Kepler-1708b به وضوح کمتر از گزارش های قبلی است. داده ها وجود ماه فراخورشیدی در اطراف Kepler-1708b را نشان نمی دهند.