بهروز شعیبی: فیلم هایی را می سازم که به آن باور داشته باشم - فروشگاه کامپیوتر

به گزارش فروشگاه کامپیوتر، تهران (پانا) - بهروز شعیبی با اشاره به اینکه فیلم هایی را می سازد که به آن باور داشته باشد گفت حمایت از جانب ارگان ها نبوده و برای ساخت فیلم هایش پیگیری های زیادی می کند تا به نتیجه برسد.

نشست خبری فیلم بدون قرار قبلی امشب با حضور عوامل این فیلم در خانه جشنواره برگزار شد.

دربخشی از این نشست، بهروزز شعیبی با اشاره به موضوع این فیلم گفت: ما اگر از زندگی پرمشغله خود فاصله بگیریم با خانواده هایی روبرو می شویم که روابط انسانی برای آن ها در اولویت قرار می گیرد. گاهی اوقات ما در قصه و نقطه عطف در پی کنش یا کشمکش بیرونی می گردیم اما در فیلم هایی چون بدون قرار قبلی این حالت رخ نمی دهد و هدفش انتقال یک احساس خاص به مخاطب است.

این کارگردان گفت: هیچ کدام از حمایت برای من جوری نبود که سفارش از جانب ارگان ها باشد بلکه این پیگیری من برای ساخت بود که به این پشتیبانی منجر شد و برای هر موضوع دیگری می توانست رخ دهد. من 25 سال در سینما کار کردم و اگر کارمند جایی بودم دیگر در آستانه بازنشستگی قرار می گرفتم. من کارهایی را می سازم که به آن ها باور دارم. سینما در ذات نیاز به سرمایه گذار دارد. من یک بار زندگی می کنم و حاضر نیستم این یک بار زندگی را در خدمت چیزهایی قرار دهم که یا دوستشان ندارم و یا برای بقیه و در خدمت بقیه باشد.

محمود بابایی تهیه کننده این فیلم گفت: ما تا شب پیش از رفتن به مشهد چالش هایی داشتیم که ممکن بود اصلا این اثر به مرحله ساخت نرسد. به لحاظ برآورد هزینه فیلم بسیار معقول و حتی به نسبت خودش کم هزینه است. آستان قدس رضوی قطعا در فرایند ساخت به ما کمک کرده اما این کمک ها لزوما مالی نبودند.

تراب بیگی درخصوص پرداختن به بیماری اوتیسم در این اثر گفت: به این فکر کردیم که مصداق بیرونی از یک فرد درون گرا چگونه خواهد بود. برای همین پرداخت به موضوع اوتیسم را برگزیدیم که نمادی برای ترسیم تشویش های درونی بود.

مصطفی زمانی درباره دلیل بازی در این فیلم گفت: من در دوران کرونا بسیار کم کار شدم تا پیشنهاد آقای شعیبی به من رسید و چون بیشتر پلان ها خارجی بود و از حیث ابتلا به بیماری در امان بودم کار را پذیرفتم. ایفای نقش های کوتاه بسیار سخت تر از نقش های بلند است و این می توانست برایم چالش پذیر باشد. این روزها سینمای ما بیشتر در محله هایی روایت می شود که چون من در آن محله ها بزرگ نشده بودم توانایی ایفای نقش در آن ها را ندارم. ضمن این که من در خودم قابلیت این را می دیدم که جوری کار کنم که بازی ام فرم محور نباشد و بتوانم شخصیت پدید آورم.

مسعود سخاوت دوست گفت: این فیلم در بسکمک از مکان ها نیاز به ترمیم نداشت و خود فیلم شاعرانگی خودش را داشت هدف ما این بود که موسیقی فیلم در نقش همراهی کننده باشد یا موسیقی تالیفی برای قصه باشد.