نیروی دریایی ارتش، وسعتی به پهنای تاریخ - فروشگاه کامپیوتر

به گزارش فروشگاه کامپیوتر، نیروی دریایی ارتش که فرمانده کل قوا آن را راهبردی معرفی کردند، بازدارندگی را به معنی واقعی اثبات است.

به گزارش خبرنگار ، جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از قطب های منطقه غرب آسیا در بین دریایی های خزر، خلیج فارس و دریایی عمان نهاده شده و به همین خاطر از گذشته تا امروز موضوع حضور در دریا برای کشورمان بسیار مهم بوده است.

ایران منافع زیادی در دریا دارد و به همین خاطر ضروری است تا نیروی دریایی بسیار قوی داشته باشد، از این رو بود که فرماندهی معظم کل قوا در سال 1388 ، نیروی دریایی ارتش را راهبردی نامیدند و به این نیرو دستور دادند تا از تمام امکانات و ظرفیت های خود بهره ببرد.

می توان از بیانات رهبر معظم انقلاب این نکته را متوجه شد که منظور ایشان بازگشت نیروی دریایی به اوج قدرت مانند گذشته است، گذشته ای که در زمان پهلوی به وابستگی تبدیل شده بود، اما این نیرو در گذشته چگونه بوده و چقدر قدرت داشته است.

تشکیل اولین ناوگان دریایی در ایران مربوط به دوره هخامنشیان می شود، اما به صورت رسمی این نیرو در زمان افشاریان فعالیت خود را آغاز کرد و در حکومت صفویان اقداماتی برای رشد آن و مقابله با نیرو های پرتغالی انجام شد، اما همگی با دخالت انگلستان مغلوب شد.

دخالت ها و اِعمال بعضی فشار ها در زمان حکومت شاهان قاجار باعث شد تا توجه بسیار کمی به ناوگان دریایی شود، به نحوی که در این زمان یک شناور 650 تنی از آلمان و چندین کشتی کوچک خریداری شد که به خاطر عدم توجه به آن ها در سواحل نزدیک بِهشهر غرق شدند.

فرایند به نحوی بود که نیروی دریایی ایران در جهت نابودی نهاده شد، اما با روی کار آمدن رضاخان که از سوی انگلستان پادشاه ایران شده بود تجهیزات غربی دوباره به سمت کشور روانه شدند؛ رضاخان میرپنج که سواد چندانی نداشت، در وابستگی کامل ابتدا تجهیزات را خرید و سپس نیرو هایی را برای آموزش به ایتالیا اعزام کرد.

پس از بازگشت نیرو های ایرانی از ایتالیا، اولین مرکز نیروی دریایی ایران نیز در شهر خرمشهر تشکیل شد که شامل پادگان، ستاد فرماندهی، مخازن و اداره بندر بود، وجود این مراکز و تجهیزات احتیاج داشت تا نیرو های ایرانی هم پای کار بیایند و کار ها را راهنمایی نمایند، اما باز هم این نیرو های خارجی بودند که به کشور وارد شدند و متخصصان ایرانی فقط نگاه می کردند.

رضاخان که کنار رفت این تصور وجود داشت با روی کار آمدن محمدرضا کمی از وابستگی ایران کم شود، اما این گونه نبود، محمدرضا هم چون پدرش کشور را بیش از پیش به غرب وابسته کرد و تجهیزات، نفرات و قطعات را با هزینه های فراوان می خرید و این در حالی بود که جوانان کشور با وجود دانش فنیِ بالا گوشه گیر بودند، اما انقلاب اسلامی به همه این وابستگی ها سرانجام داد.

با پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 خِیل عظیم کارکنان نیروی دریایی ارتش به انقلاب پیوستند و تا سال 1359 که جنگ تحمیلی آغاز شد اقدامات فراوانی را انجام دادند؛ با آغاز جنگ تصور دشمن این بود که ایرانی ها قادر نخواهند بود از خود دفاع نمایند، پس حمله گسترده ای را آغاز کرد.

در این زمان نیرو های جوان و متخصص وارد صحنه شدند و کاری کردند که دشمن متعجب بماند، جوانان نیروی دریایی ارتش در روز های نخست جنگ، تمامی ناوشکن ها، ناو ها و ناوچه های موشک انداز را در چرخه عملیات نگه داشتند، به نحوی که در هر محلی که لازم باشد حضور داشته باشند.

همین اقدام باعث شد تا در هفتم آذر ماه 1359 عملیات مروارید با نتایجی فوق العاده انجام شود، نتیجه این عملیات انهدام شناور رزمی عراق، سکو های نفتی البکر والامیه، محاصره کامل دریایی بنادر بصره، فاو و ام القصر، محروم شدن کامل عراق از دریا و از همه مهم تر نابودی بیش از 90 درصدی نیروی دریایی این کشور بود.

این عملیات چنان بود که همه کارشناسان نظامی را متعجب و وادار به اعتراف درباره قدرت دریایی جمهوری اسلامی ایران کرد، پس از این ماجرا بود که نیروی دریایی آمریکا وارد میدان شد و فاز درگیری دریایی با ایران را آغاز و به آب های سرزمینی کشورمان تجاوز کرد.

این تجاوز آشکار که در تاریخ 29 فروردین 1367 انجام شد، نیروی دریایی ارتش در نبردی نابرابر با نیرو های دریایی و هوایی آمریکا در خلیج فارس با وجود غرق شدن ناوشکن سهند و ناوچه جوشن ضرباتی مهلکی را به پیکره قوای نظامی این کشور وارد کرد که در تاریخ بی سابقه بوده است، اما این سرانجام راه نبود.

پس از سرانجام جنگ 8 ساله ایران و عراق، نیروی دریایی ارتش در گام اول توانست تجهیزات موجود خود، چون ناوشکن ها و زیردریایی ها را از نظر سامانه ارتقا دهد، اما احتیاج به تجهیزات یشرفته تر باعث شد تا فرآیند طراحی تجهیزات مختلف را در پیش بگیرند.

متخصصان ایرانی پیرو منویات فرماندهی معظم کل قوا اولین ناوشکن بومی را با نام جماران ساخت، این ناوشکن که بیش از 90 متر طول، بیش از 10 متر عرض، بیش از 1200 تن وزن، برد عملیاتی حدود 3 هزار کیلومتر و سرعتی در حدود 30 گره دریایی دارد انواع سامانه ها و تجهیزات بومی، چون توپ 76 میلیمتری فجر 27، توپ 40 میلی متری فاتح و موشک سطح به هوای فجر را حمل می نماید.

پس از جماران ناوشکن دماوند در تاریخ 18 اسفند 1393 به ناوگان شمال نداجا الحاق شد، این شناور با طول حدودی 100 متر، وزن 1 هزار و 300 کیلوگرم و سرعت 30 گره دریایی انواع تسلیحات، چون موشک دریاپایه نور را حمل می نماید و از طرف دیگر یک پله از جماران پیش تر رفته و به رادار 3 بعدی عصر مجهز شده است.

سومین شناور بومی شده جمهوری اسلامی ایران سهند نام دارد که در سال 1391 رونمایی و در 10 آذر 1397 به نداجا الحاق شد تا پازل قدرتی نیروی دریایی کامل تر شود، طول ناوشکن سهند 94 متر، عرض آن در حدود 11 متر و ارتفاع آن در حدود 16 متر است و می تواند با سرعت حدود 30 گره دریایی 150 روز دریانوردی کند.

پس از این بود که متخصصان نیروی دریایی به سمت طراحی شناور های پیشرفته تر رفتند، دنا ناوشکن جدیدی نیروی دریایی بود که با تجهیزات پیشرفته در حال ساخته شدن است، این ناوشکن که در آینده نزدیک رونمایی می شود در کنار دماوند 2 قرار است به لانچر های پرتاب عمودی موشک مجهز شوند.

در گام جدید، نیروی دریایی حتی یک گام فراتر رفته و میخواهد ناوشکن تریماران را بسازد که این خود اقدامی بزرگ است، چرا که دانش ساخت چنین ناوشکنی فقط در اختیار چند کشور است.

در حوزه شناور های تندرو نیز نیروی دریایی ارتش از سال ها پیش وارد میدان شده و توانسته شناور های زیادی را بسازد و امروز فرآیند فراوری قایق های تندور بدون سرنشین را در پیش گرفته که با همت جوانان انقلابی دستاورد هایی داشته است.

اما در حوزه زیرسطح که دانشی بسیار پیچیده و سخت می خواهد نیز این نیرو با قدرت وارد شده و در گام اول زیردریایی غدیر را ساخت، این شناور زیرسطحی با طولی حدود 29 متر در دسته زیرسطحی های میدجت یا همان زیردریایی های کوچک با وزن زیر 150 تن قرار می گیرد و می تواند انواع اژدر ها را حمل و شلیک کند.

در حوزه زیردریایی های نیمه سنگین نیز نداجا توانست فاتح را بسازد، زیردریایی فاتح که اولین زیردریایی نیمه سنگین ایرانی محسوب می شود با 527 تُن می تواند به مدت 35 روز در عمق بیش از 200 متری با سرعت بین 11 تا 14 ناتی حرکت نموده و به انجام ماموریت بپردازد.

سامانه های این شناور تماما ایرانی بوده و به نحوی ساخته شده اند که می تواند با استفاده از 12 نوع سونار مختلف شامل انواع فعال (اکتیو) و غیرفعال (پسیو) پویش محیط اطراف خود را داشته، عمق، سرعت و صوت را تشخیص داده و حتی علیه نیرو های غواص دشمن نیز به طور مؤثر عمل کند.

در حوزه موشک و اژدر نیز امروز جمهوری اسلامی ایران حرفی برای گفتن دارد، ایران اژدر حوتی را دارد که قادر است با سرعت بسیار بالا هر شناور را نابود کند و اصلا به همین خاطر به ماهی نهنگ خوار معروف است و یا موشک نور دریاپایه که هر هدفی را بدون شناسایی شدن منهدم می نماید.

در حوزه پهپادی نیز اخیرا دو پهپاد توسط نداجا رونمایی شد، پهپاد پلیکان ساخته نداجا را می توان اولین پهپاد عمود پرواز ایران دانست، این پهپاد قادر است با 4 موتور خود به صورت عمودی از عرشه ناو بلند شود و سپس به صورت کروز حرکت افقی را آغاز، ماموریت را انجام و مجددا باز شود؛ با این پهپاد شعاع عملیات نداجا افزایش چشم گیری یافته است.

پهپاد دوم این نیرو سیمرغ دریاپایه نام دارد که می توان آن را نمونه دریاپایه شاهد 129 معرفی کرد، این پهپاد طولی در حدود 8 متر، فاصله دو سر بال 16 متر و قطر بدنه 65 الی 75 سانتیمتر است که با برد 1500 کیلومتری، سقف پروازی 24 هزار پا و مدوامت پروازی 24 ساعته به نوعی چشمان تیزبین نیروی دریایی است.

ساخت چنین تجهیزاتی نشان می دهد تمامی نیرو های مسلح به خصوص نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران با متخصصان جوان قادر هستند هر تجاوزی را پاسخ دهند، البته راه طولانی باقی مانده که باید طی شود که با این جوانان حتما پیموده می شود.