چرا غیزانیه آب ندارد؟ - فروشگاه کامپیوتر

به گزارش فروشگاه کامپیوتر، دی ماه سال 95 بود که استاندار خوزستان خاطرنشان کرد مشکل آب بخش غیزانیه، سه ماه دیگر حل می گردد. چهار سال پس از آن روزها، مشکل آب هنوز به سیاق قبل است و همین هم عاملی بود تا در روز های اخیر اهالی این منطقه دست به تجمع بزنند و از مسئولان بخواهند این بار دیگر کار را یک سره نمایند.

به گزارش شهروند، بستن جاده، اما کار را به خشونت رساند تا جایی که فرمانده انتظامی شهرستان اهواز از زخمی شدن دو نفر از تجمع نمایندگان با سلاح ساچمه ای پلاستیکی ضد شورش اطلاع داد: اعتراض مردم به تأمین نشدن آب شرب شان مطالبه ای قانونی است، اما باید در مجرای قانونی انجام شود.

مشکل آب، اما فقط برای غیزانیه نیست. کل استان درگیر است و مردم دهدز هم 15 سال است درگیر جیره بندی آب اند. نماینده مردم اهواز در مجلس می گوید یک سوم ماجرا به اعتبارات ربط دارد و مابقی مسائل آبفای خوزستان است که پیمانکاران نادرست را بدون تشریفات و با رابطه انتخاب می نماید. اهالی غیزانیه می گویند: آب را دادند به پیمانکار ها و ما بی آب شدیم. دام و خودمان تشنه ایم.

مشکل آب این منطقه سبب شد رئیس جمهوری هم واکنش نشان دهد و در مصاحبه هایی با وزیر نیرو و استاندار خوزستان، دستور دهد تا هرچه سریع تر بخش های ذی ربط اقدامات لازم را برای برطرف این معضل انجام دهند. روز گذشته شرکت آب و فاضلاب استان خوزستان با صدور اطلاعیه ای به مشکل آب منطقه پرداخت و دلیل این مشکل را تأمین نشدن اعتبارات لازم، نبود مواد اولیه، فراوری لوله و معارضان شامل کشاورزان و سازمان های دولتی دیگر دانست و اعلام نمود از سال 98 اجرای این پروژه پس از وقفه طولانی مجدد آغاز شد و هم اکنون در مراحل خاتمهی احداث فاز اول واقع شده است و به زودی به بهره برداری خواهد رسید. استاندار خوزستان هم در جمع فروشگاه کامپیوتر دیروز بیان نمود که اعتراض مردم به حق بود تا 2 هفته آینده آب به غیزانیه می رسد.

سهم بالای گاومیش ها از شبکه آبرسانی

غیزانیه یعنی منطقه ای وسیع با روستا های بی شمار. روستا هایی که با فاصله از هم قرار دارند و مشکل آب همواره با آن ها همراه بوده است. آبرسانی به روستا های غیزانیه از سال های گذشته آغاز شد؛ یک بار در سال 91-90 و بار دیگر سال 95، اما به شکل جدی از سال گذشته قرار بر این شد تا آبرسانی جدی تر از سال های پیش پیگیری شود.

داود حسینی، کارشناس آبفا به شهروند از اهالی می گوید که اغلب قبول ندارند که لوله های آبرسانی از حاشیه زمین های کشاورزی شان عبور کند درحالی که اغلب زمین های کشاورزی این منطقه دیم اند و سندی به خود نمی بینند تا به واسطه آن پولی بابت خسارات به آن ها تعلق بگیرد. او مسأله دام و تعداد بالای احشام منطقه را بُعد دیگر آبرسانی می داند. او می گوید که خط آبرسانی این منطقه قدیمی است و قطر کمی دارد: مبنای آمار های وزارت نیرو تعداد نفرات ساکن در روستاهاست، درحالی که بیشتر روستاییان از مخازن بتنی برای گاومیش هایشان بهره می برند برای همین سایر روستا ها بی آب می مانند. متاسفانه به غیر از عبور خط انتقال از زمین ها راه حل دیگری وجود ندارد، اما اهالی با آن کنار نمی آیند.

وزارت نیرو باید جوابگوی وضع فعلی باشد

اوایل سال 96 بود که دولت خبر از اختصاص اعتبار 23 هزار میلیاردی برای حل مسائل زیرساختی در خوزستان داد که این اعتبارات برای سه بخش آب و فاضلاب استان، آب و برق و آبفای اهواز هزینه شود؛ اعتباری که بر اساس مصوبه مجلس در همان زمان قرار شد به منطقه داده شود.

علی ساری، نماینده اهواز در مجلس دهم حالا می گوید آن ها برای تصویب این اعتبارات کوشش بسیار کردند و بر این اساس مقرر شده بود تا خاتمه سال 98 مشکل آب منطقه حل شود، اما این طور نشد و اعتراضات به مشکل آب در این روز ها بالا گرفته است: تن ها بخش کوچکی از ماجرا به کمبود اعتبار و دیر رسیدن آن به منطقه برمی شود. مشکل اصلی، ضعف مدیریت آبفای منطقه است.

او می گوید ساختار مدیریتی وزارت نیرو ضعف گسترده ای دارد و آن ها در این سال ها شاهد بودند که پیمانکاران عمدتا با ترک تشریفات برای پروژه انتخاب شده اند و در نتیجه اتلاف اقتصادی اجرا شده است: آخرین گزارش ها از انجام پروژه نشان می داد که در حدود 80 نقطه در اهواز و کارون مشغول به کار هستند، اما کار در غیزانیه متوقف شده است. گفته شد به دلیل لوله های گازرسانی و ریل راه آهن کار متوقف شده، اما من این را قبول ندارم.

ساری می گوید کانالی سه متری با پهنای 50 متر برای حل مشکل لوله های گاز و ریل راه آهن کنده شد. خاک برداری های سنگینی برای این کار انجام گرفت و در نتیجه نمی توان این مورد را دلیل به ثمر نرسیدن پروژه دانست: پروژه به خاطر پیمانکارانی پیش نرفت که کارشان این نبود و عاملی شدند تا پول ها هدر برود. او می گوید: مدیریت استان در بالاترین سطح باید به بخش رسیدگی کند. باید پیش از این وارد عمل می شد و نظارت می کرد و از معاونت عمرانی آبفا می خواست برای تأخیر در اتمام پروژه، دلایل انتخاب پیمانکاران و ... جوابگو باشند، اما هیچ کدام از این اتفاقات نیفتاده است.

لوله هایی که از هزار جا شکسته است

بی آب ماندن دام ها، صدای اهالی غیزانیه و روستا های دیگر را بلند کرد و نام این منطقه را در خوزستان سر زبان ها انداخت تا اهالی از هفت سال پیش بگویند که لوله ها به خورد زمین داده شد تا آب به روستا ها برسد و آن ها دل ببندند به روز هایی که قرار بود نه دام شان تشنه بماند نه خودشان، هرچند آب لوله ها به همه روستا ها نرسید و حالا دو سالی می شود که خود غیزانیه هم بی آب مانده تا تانکر های جهاد راه روستا ها را در پیش بگیرند برای نجات دام ها و اهالی از تشنگی. بریهی، دامدار است و اهل روستای عبدالسید، نزدیک به غیزانیه و دل نگران بی آبی دام هایی که تا دو سال پیش از تانکر های جهاد سیراب می شدند: هم دام ها، هم خودمان تشنه ایم.

آسمان که مهربان شد و باران گرفت، جهاد کشاورزی گفت باران که می زند نیازی به آب تانکر ها نیست. اهالی که هراس از دست دادن دام هایشان را داشتند، نامه نوشتند و رفتند و آمدند، اما راه به جایی نبردند: آب دو سالی است قطع است. هفت سال پیش لوله ها را کشیدند، اما دو سال است آب لوله ها به روستا نمی رسد و خود غیزانیه هم بی آب مانده چه برسد به روستا های دیگر.

قبل از آمدن لوله ها، آب چاه ها آب اهالی و دام هایشان را می داد تا اینکه درختچه های جهاد سازندگی یکی پس از دیگری سبز شد: جهاد سازندگی که درختچه ها را کاشت آب چاه ها تلخ شد و بی آب ماندیم. لوله ها هم که آب ندارد. قبلا دو متر چاه می نمایدیم به آب می رسیدیم، اما حالا در هفت متری هم خبری از آب نیست.

لوله هایی که وظیفه رساندن آب به روستا ها را داشتند حالا بست هایشان از هم جدا شده و آب را به خورد زمین می دهند تا اهالی روستا ها همچنان چشم انتظار آب بمانند: به جهاد می گوییم لوله ها از هزار جا شکسته و آب هدر می رود؛ از رامهرمز تا روستای خودمان، اما می گویند باید جوشکار بیاید، ولی چه وقت قرار است بیاید هنوز معلوم نیست.

دهدز بی آب، محصور میان سد ها

نبود آب فقط مشکل غیزانیه نیست. در بیشتر نقاط شاقتصادی خوزستان مردم برای به دست آوردن آب سختی می کشند؛ مثل روستای جفیر در جنوب غرب اهواز که روزی دو ساعت آب دارد و کانون داخلی فعال ریزگرد است؛ مثل روستای طاهریه؛ مثل مگطوع و یبر. آب دهدز (از توابع ایذه) برای 10 روز قطع بود و یکشنبه شب بالاخره وصل شد، اما فقط برای دو، سه ساعت و تا حدی که مردم بتوانند ظرف هایشان را پر از آب نمایند و منتظر بنشینند تا روز دیگری که دوباره آب بیاید. 15 سال است که آب مهم ترین مشکل مردم این دیار است.

هژیر کیانی، دبیر شورای هماهنگی تشکل های محیط زیستی و منابع طبیعی استان خوزستان و از اهالی دهدز می گوید: از زمان آبگیری سد کارون سه در آبان سال 83 تا به امروز، آب در دهدز جیره بندی شده است. آب از چاه های آهکی بی کیفیتی که سراسر رسوب است، با سختی بسیار به دست مردم می رسد و مردم از آن استفاده نمی نمایند مگر برای شست وشو که همین هم 10 روز قطع بود.

این طور که کیانی می گوید دو چاه آب 44 روستای دهدز را تغذیه می نمایند و قطعی آب به دلیل اتمام ذخیره این چاه هاست: چاه دیگری هم بود که معاونان آبفای خوزستان برای بازدید آمدند و قرار شد احیا شود، اما این چاه ها خیلی که بتواند در این وضع جیره بندی جواب بدهد، حداکثر یک سال ظرفیت دارد. 44 روستا از الان باید با جیره بندی بسازند تا سال دیگر.

شورای هماهنگی تشکل های محیط زیستی و منابع طبیعی استان خوزستان برای حل مشکل آب بار ها با مسئولان مکاتبه نموده است: آبرسانی به 2500 مشترک روستایی و بیش از یک هزار مشترک شهری، مشکل لاینحلی نیست، اما واقعیت این است که در سطح استان و وزارت نیرو، هیچ برنامه ای برای آبرسانی به این مردم وجود ندارد.